T R A N S I T U
TRANSITU betekent: in het voorbij gaan, terloops. Het sculptuur refereert naar een zonnewijzer, die op haar beurt weer refereert naar herhaling,
cyclus en verandering. De twaalf uren (maanden) zijn stappen geworden die in een eigen ritme gezet kunnen worden. Dit kan werken als een dans of een meditatieve handeling.
Wanneer men deze stappen zet, verplaatst men zich al draaiend door de deurkaders, van de ene naar de andere ruimte. Een verhaal met drie delen.
Van de inleiding via de kern naar het slot en vice versa.
Bezoekes kunnen hun namen in het hout kerven. Het statische van het sculptuur krijgt zo een transformerend voorkomen. Deze littekens van de tijd vertellen dan het verhaal
van de plek. En de steeds terugkerende momenten van verandering.
Samenlevingen en culturen worden vooral herkend aan de hand van tradities en rituelen. De paradox in het traditionele ritueel is dat traditie
voor herhaling staat en het ritueel juist op het moment van verandering wordt uitgevoerd. Bijzonder, liefst uniek; één keer in het leven.
Bijvoorbeeld de geboorte, de communie, het examen, de bruiloft, het pensioen, het overlijden.
Een moment van verandering is een ijkpunt. Het is een moment van een zekere bezinning. Een besef van tijd. Men laat het oude achter en begint
aan een nieuw verhaal. Een volgende bladzijde van het verhaal is zowel nieuw als een herhaling. Het is een belangrijk, maar voorbijgaand moment,
waar naartoe geleefd wordt en aan terug gedacht wordt. Een symbolische handeling en een blijvend sculptuur.